Η πρακτική του Τσαν ιδρύθηκε από τον Μποντιντάρμα στο ναό Σαολίν και έγινε μία από τις πιο σημαντικές μεθόδους της παραδοσιακής κινεζικής πρακτικής για την καλλιέργεια του μυαλού και του σώματος. Επίσης είχε πολύ εκτεταμένες και σημαντικές επιρροές σε όλη την κινεζική κουλτούρα. Το Τσαν στην κινεζική σημαίνει "ήσυχη περισυλλογή". Ο στόχος είναι να χρησιμοποιηθούν διάφοροι τρόποι πρακτικής για την ανάπτυξη της σοφίας και ενός ενάρετου χαρακτήρα, απελευθερώνοντας έτσι, πολλές αξίες που βρίσκονται κρυμμένες στον άνθρωπο. Αν και πρακτική Τσαν εφαρμόζεται πολλούς αιώνες και συνιστάται από πολλούς μεγάλους άνδρες της ιστορίας, δεν έχει λάβει πολλή προσοχή στις μέρες μας. Κάποιοι το ερμηνεύουν ως μια αρχαία δεισιδαιμονία. Αυτή η παρεξήγηση μπορεί να προήλθε από τον τρόπο που αναπτύχθηκε η γνώση τόσο στην Κίνα όσο και στη Δύση, καθιστώντας έτσι το Τσαν ως μη παραδεκτή πρακτική για την ενσωμάτωση του στην δυτική ιατρική.
Η κινεζική τρόπος συσσώρευσης γνώσεων είναι μέσω μακροπρόθεσμης παρατήρησης και αφαιρετικό συλλογισμό, ενώ ο δυτικός τρόπος είναι με αποδείξεις και επαγωγικό συλλογισμό. Πιστεύουμε ότι και οι δύο προσεγγίσεις είναι συμπληρωματικές. Αλλά δεδομένου ότι η τρέχουσα κατανόησή μας για το "Τσαν Γου Γι" είναι ως επί το πλείστον από την κινεζική παράδοση αποτέλεσμα εμπειρικής παρατήρησης, υπάρχει μια έλλειψη επιστημονικής ανάπτυξης. Έτσι, από δυτική άποψη, η ιατρική προσέγγιση του Τσαν δεν έχει καμία επιστημονική βάση.
Προκειμένου να προωθηθεί η πρακτική Τσαν, έτσι ώστε να μπορεί να εφαρμοστεί στον τομέα της ιατρικής, βλέπουμε την ανάγκη να εφαρμόσει τη δυτική επιστημονική προσέγγιση για τη μελέτη πρακτική "Τσαν". Έτσι, το 2006, χρησιμοποιήθηκε η λειτουργία μαγνητικής τομογραφίας (fMRI*) για τη μελέτη του "Ταν Τιέν" 丹田 (Dāntián) που αφορά τη διέγερση και την επίδρασή του στον εγκέφαλο. Αυτό το άρθρο έχει δημοσιευθεί στο περιοδικό American Journal of Chinese Medicine (τόμος 34, σελίδες 207-216). Παρακάτω είναι το συμπέρασμα από τη μελέτη:
Το Ταν Τιέν είναι μια πολύ σημαντική περιοχή του ανθρώπινου σώματος τόσο στο Τσαν όσο και στην πρακτική Τσι Κουνγκ. Η λέξη "Ταν Τιέν" έχει πολύ βαθιές έννοιες στην αρχαία κινεζική ιατρική που σχετίζονται με τη μακροζωία "Ταν". Το "Ταν" μπορεί να προσδιοριστεί ως ένα ενεργειακό δυναμικό (πεδίο) που δύναται να αυξηθεί. Αυτό είναι το νόημα του "Ταν Τιέν". Πολλά είδη πρακτικής συχνά καλούν να κατευθυνθεί το μυαλό στο Ταν Τιέν. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι ακόμα και το σάλιο πρέπει να κατευθύνεται στο κατώτερο Ταν Τιέν (το οποίο προσδιορίζεται 3 δάχτυλα κάτω από τον ομφαλό), τεχνική η οποία είναι επίσης γνωστή ως "το Πολύτιμο Υγρό επιστρέφει στο Ταν Τιέν".
Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να κατευθύνει το μυαλό ή το σάλιο στο Ταν Τιέν: στην κινεζική ιατρική, το χαμηλότερο Ταν Τιέν είναι το σημείο συνάντησης των μεσημβρινών "Ρεν", "Ντου" και "Τσονγκ", τρεις από τους πιο ιδιαίτερους μεσημβρινούς στο ανθρώπινο σώμα - μέρη όπου το Τσι αποθηκεύεται. Η περιοχή του Ταν Τιέν περιλαμβάνει επίσης μερικά σημαντικά σημεία βελονισμού (π.χ. 气海 (Qìhǎi), 石門 (Shímén), 關元 (Guān Yuán). Αν να κατευθύνει κάποιος την προσοχή δυναμικά στον Ταν Τιέν σημαίνει τόνωση σε αυτά τα σημεία βελονισμού. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο "εξάσκηση του νου στο να μετατρέπει το Τσι (Qi)" είναι το πρώτο βήμα για την πρακτική Τσαν.
Η παραδοσιακή κινεζική πρακτική και ιατρική έδωσε πολύ αφηρημένες περιγραφές του Ταν Τιέν και καθώς είναι λίγο μυστηριώδης αυτές οι ερμηνείες, είναι δύσκολο να το δεχθούν οι σύγχρονοι άνθρωποι. Έτσι έγινε μια προσπάθεια για μια προσέγγιση μέσω της σύγχρονης επιστήμης και γνώσης του εγκεφάλου ώστε να αποκτηθεί μια επιστημονική κατανόηση της σχέσης μεταξύ Ταν Τιέν και της πρακτικής Τσαν. Από φυσιολογική άποψη, το Ταν Τιέν είναι μόνο ένα σημείο επί της επιφάνειας του δέρματος. Από άποψη αισθαντικής αντίδρασης είναι η ίδια όπως και κάθε άλλο στοιχείο (π.χ. χέρι, πόδι) στο δέρμα. Υπάρχουν στοιχεία έρευνας στην επιστήμη του εγκεφάλου που δείχνουν ότι η τόνωση του δέρματος στα χέρια ή τα πόδια θα ενεργοποιήσει τον κινητικό φλοιό του εγκεφάλου, αλλά όχι άλλες περιοχές. Αν το Ταν Τιέν είναι επίσης μόλις ένα άλλο σημείο στο δέρμα, διεγείροντας την Ταν Τιέν θα είναι η ίδια με την τόνωση στα άλλα σημεία στο δέρμα και θα έχει όμοια αντίδραση του εγκεφάλου.
Αντίθετα, αν ο Ταν Τιέν δεν είναι απλώς άλλο ένα σημείο πάνω στο δέρμα, αλλά "ένα κέντρο όπου πραγματικά το Τσι εισέρχεται μέσα και έξω, η πηγή του νου", τότε η αντίδραση του εγκεφάλου πρέπει να είναι διαφορετική. Υποθέσαμε ότι το Ταν Τιέν συνδέεται στενά με τους μετωπιαίους λοβούς του εγκεφάλου, γιατί οι μετωπιαίοι λοβοί μεσολαβούν για υψηλότερες ανθρώπινες γνωστικές λειτουργίες, π.χ., αναλυτική ικανότητα, την ευελιξία, το σχεδιασμό, την αναστολή και τη συναισθηματική ισορροπία. Αυτά είναι πράγματα κοινά με τους στόχους της άσκησης του Τσαν - "καλλιέργειας της σοφίας και την ανάπτυξη ενός ενάρετου χαρακτήρα".
Το 2006, δέκα εθελοντές υποβλήθηκαν σε fMRI* για να προσδιοριστεί η αντίδραση του εγκεφάλου στη διέγερση του Ταν Τιέν σε σχέση με το χέρι. Τα αποτελέσματα επιβεβαίωσαν την υπόθεση, ότι η διέγερση του χεριού συνδέεται μόνο με δραστηριότητα στον κινητικό φλοιό, ενώ η διέγερση του Ταν Τιέν σχετίζεται με την δραστηριότητα στο μετωπιαίο λοβό, κροταφικό λοβό, θάλαμο, νησίδα και τον έλικα προσαγωγίου. Αυτά τα αποτελέσματα δείχνουν ότι το Ταν Τιέν δεν είναι απλώς άλλο ένα σημείο στην επιφάνεια του δέρματος. Κατόπιν αυτής της διέγερσης, πολλά σημαντικά μέρη του εγκεφάλου ενεργοποιήθηκαν. Αυτό είναι ένα πρώτο βήμα στην έρευνα για το Ταν Τιέν στην επιστήμη του εγκεφάλου και τα αποτελέσματα είναι πολύ ενθαρρυντικά.
Τόνωση του Ταν Τιέν (Α), σε σύγκριση με την τόνωση του χεριού (Β), συσχετίστηκε με πιο εκτεταμένη ενεργοποίηση του εγκεφάλου (όπως υποδεικνύεται από τα λευκά βέλη).
fMRI: Η Λειτουργική Απεικόνιση Μαγνητικού Συντονισμού (ΛΑΜΣ, fMRI) απεικονίζει την αιμοδυναμική αντίδραση που σχετίζεται με τη νευρωνική δραστηριότητα στον εγκέφαλο και στο Νωτιαίο Μυελό (νευροαπεικόνιση).
(Αναφορές: Chan, A. S., Cheung, M. C., Chan, Y. L., Yeung, D. K. W., & Lam, W. (2006). Bilateral frontal activation associated with cutaneous stimulation of Elixir Field: An fMRI study. The American Journal of Chinese Medicine, 34, 207-216.)